De eerste werkweek!

( De foto's van het vorige verhaal zijn inmiddels compleet! ;), de foto's van dit verhaal komen de komende dagen er foto per foto bij, dit duurt namelijk laaaang met het uploaden met slecht internet! )

Jaja, maandag was het dan zover. Onze eerste werkdag op het hoofdkantoor van Mary Joy dat naast de de medische kliniek ligt. Ennn… tijd om het huisje uit te komen en de stad te verkennen! Nu we weer moeten vertellen wat we de afgelopen week hebben meegemaakt merk ik dat het een hele klus is om alllles te vertellen wat de afgelopen week is gebeurd, wat we hebben gezien, alle indrukken, leuke dingen, nieuwe ervaringen maar vooral weer een heel hoop he,huh,wat,echt waar?! momentjes! Het zijn er nogal wat, maar we proberen met deze update en de foto’s jullie weer zo goed mogelijk door de afgelopen week te nemen! … Daar gaan we!

Maandag zijn we rond 08.50 uur thuis opgehaald door een van onze collega’s bij Mary Joy. Meerdere collega’s rijden elke ochtend samen naar de kliniek toe. Ergens zit er waarschijnlijk een systeem in, maar tot nu toe zijn we nog elke dag bij andere mensen in gestapt! Bij aankomst op de kliniek zijn we gestart met een presentatie vanuit Mary Joy met alle activiteiten die ze doen. Natuurlijk met het idee dat wij nog nooit van deze organisatie gehoord hebben, even vergeten dat wij al zo’n 5 weken met deze organisatie in de weer zijn. Maar toch! Leuk om te horen, en leuk om alle foto’s e.d. bij de presentatie te zien en van een medewerker (inmiddels dus collega:D) te horen wat er allemaal speelt. Na de presentatie hebben wij gepresenteerd waar we de afgelopen tijd mee bezig zijn geweest en vervolgens wat de plannen gaan worden voor de komende weken! Rond 13.00 uur was het dan zo ver, onze eerste warme Ethiopische lunch op het bedrijf. Elke dag mogen we hier mee eten met deze warme lunch. Ze starten hier de lunch met het wassen van de handen met een emmertje en maatbeker die buiten voor de bloemen staat. Hierna staat de lunch klaar waar je zelf kan opscheppen. Elke dag wordt er Enjera gegeten, een soort dikkere pannekoek (zuuur!) die vervolgens ook gebruikt wordt als bestek (waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan) en waar verschillende sauzen en groenten e.d. op worden gelegd. Waar wij dachten dat we onze vertrekkende gezichten bij de eerste aanraking met dit heerlijke kostje goed hebben kunnen verbergen, is dit helaas toch niet helemaal verborgen gebleven. Conclusie: vanaf dinsdag tot heden staat er elke dag pasta met brood voor ons klaar bij de lunch! Het is niet dat we hebben verteld dat we het niet meer willen eten, maar ze vertelde het dat ze het zo zielig vonden dat wij voor het eerst Enjera moesten eten dat ze maar wat anders voor ons maakte! (.. wij vinden het ook niet zielig als iemand zijn eerste aardappel eet, maar toch kijken ze er hier blijkbaar anders tegen aan! )

Maandag zijn we na de lunch vertrokken om samen onze begeleider (Sintanyehu) en de chauffeur de stad te verkennen. En wat doe je als je 2 Hollanders voor het eerst een voor hun totaal onbekende stad laat zien: Inderdaad: direct naar het terras! Ook zijn we nog even naar een supermarkt geweest waar het hier normaal is dat je voor elke supermarkt gefouilleerd en gescand wordt. Hier in Ethiopië zijn de boodschappen best duur, maar zijn terrasjes e.d. daarentegen weer heel goedkoop. Zo hebben we voor een rondje van 7 drankjes met fooi omgerekend 2,69 euro betaald! Op de terugweg naar huis was het ‘very crowded’ zoals elke ochtend en avond hier op de weg en er was weer een grote chaos, waardoor we na een lange rit inmiddels in het donker aankwamen.

Dinsdag hadden we een nogal korte werkdag. Wat we de afgelopen week hebben gemerkt is dat de verbindingen hier in Addis Ababa enorm slecht zijn. Zowel de internetverbinding als de mobiele verbinding, maar ook de elektriciteit valt regelmatig uit. Ook wanneer je een wifi spot hebt gevonden is het nog niet vanzelfsprekend dat als je hiermee bent verbonden en deze volop verbinding heeft dat deze ook werkt (meestel niet zelfs). Tot nu toe hebben we (op een paar kleine momentjes na) geen internet gehad, maar gelukkig is vandaag (maandag 17-3) weer ‘internet’ op kliniek, dus we hopen dat we vanaf nu weer wat verbinding te hebben. ’s Ochtends zijn we begonnen met een overleg met de hele staff over onze opdracht. Het fijne was dat hierin dus besproken werd wat we de afgelopen weken gaan doen, maar er na 2 minuten werd verteld: we gaan de vergadering voortzetten in Amharic! Erg handig! Op het einde van de onverstaanbare discussie werd verteld waar volgens Mary Joy de focus gaat liggen. Niet helemaal wat de plannen vooraf waren, dus dat wordt een hoop omgooien! Dinsdag ruim na de lunch zijn we naar huis gegaan, omdat er geen internet maar ook geen elektriciteit op de kliniek aanwezig was. In plaats van het snelle handelen in Nederland wordt er hier eerst rustig even nagedacht, wat er voor heeft gezorgd dat er om 15.00uur werd bedacht dat het niet zo handig werken was vandaag en we allemaal naar huis zijn gebracht. Thuis hebben we een heerlijk soepje met home made croutons gegeten en ons gestort in de Ethiopische wijnen wereld, helaas was de eerste wijn geen succes, dus we moeten nog even verder zoeken!

Woensdag, wederom een dag zonder internetverbindingen. Je merkt dan pas hoeveel je bij het werken je internet gebruikt. Vooral bij de start van het project merken we dat dit erg ongemakkelijk is. Wel is er een soort dongel (USB stick waardoor je internetverbinding hebt) op het bedrijf aanwezig, maar helaas werkt deze niet altijd en gaat de het hele bedrijf rond. Hierdoor hebben we steeds heeeeele korte momentjes gehad om ook jullie steeds weer wat foto’s te kunnen laten zien en dat heeft er voor gezorgd dat we na 10 dagen alle foto’s van het 1e verhaal hebben kunnen oploaden! Jahoeee! Hopen dat het met dit 2e verhaal iets soepeler gaat verlopen. Tijdens de lunch waar we weer hebben genieten van de pasta (overigens elke dag precies dezelfde, maar hij is lekker!). Na het eten krijgt iedereen koffie. Typisch Ethiopisch is disprice (we weten niet hoe je het schrijft, maar je spreekt het uit als diespries). De combinatie van thee en koffie in 1 kopje. Inmiddels zijn we al goed geïntegreerd en drinken wij elke dag een kopje disprice mee! Na de lunch zijn we weer verder gegaan op de office en horen we buiten kinderen zingen. We vragen of we mogen gaan kijken en er blijkt achter het kantoor in een apart gebouw een van de projecten van Mary Joy bezig te zijn: het child to child project. We hebben hier ongeveer een half uurtje bijgezeten waar we entertainment hebben gehad van zang en toneel! Super leuk om te horen en te zien! Al vonden ze de camera’s e.d. wel spannend! Na dat we naar huis zijn gegaan hebben we een taxi genomen naar de supermarkt. Er kwam een gesprek in de taxi op gang waarbij de chauffeur vertelde dat hij erg ver woonde (naar vertellen wel zo’n 1 kilometer!!). Dat zijn nog eens afstanden! Op de terugweg was er weer even een ‘onze informatie komt niet helemaal aan’ momentje waarbij we zouden vertellen als we bij ons huis waren. De taxi ging al voorbij de poort en waarbij we met zijn twee’en alle manieren van stop en terug probeerde te vertellen bleef de taxi goed plank gas doorgaan! Na wat handen en voeten werk hebben we duidelijk kunnen maken dat we nu toch echt te ver zijn! Ag, we zijn thuis gekomen!

Donderdag was er wederom helaas geen internet. Met moeite met verbindingen was het ons gelukt om een skype afspraak te maken met Jan (onze begeleider in Nederland), zodat we elkaar om 16.30 uur even zouden kunnen spreken. Onze collega’s hadden vernomen dat bij het tweede kleine kantoor van Mary Joy internetverbinding was, dus hier kunnen we wat regelen! Vervolgens netjes naar de kliniek gebracht rond 3 uur met duidelijk gemaakt te hebben dat we om half 5 een skype afspraak hebben, maar dit keer was het niet de internetverbinding waardoor het contact mis is gelopen. Om 16.25 stond netjes de chauffeur weer voor de deur om ons terug naar huis te brengen, helaas.. weer niet gelukt om contact met Nederland te leggen! Weer een gevalletje ‘onze informatie is niet helemaal over gekomen’. ’s Avonds zijn we de avond doorgekomen door even een biertje gedronken te hebben bij een soort van verstopt binnen barretje en hebben we de rest de avonden, net als alle andere avonden, ons vermaakt in het huisje, omdat je ’s avonds niet de straat op kan.

Vrijdag! De dag dat op het einde van de middag het weekend beginnen mag! Helaas geen internet, maar wel stappen gemaakt voor het onderzoek. Dit keer hebben de collega’s tijdens de lunch onze pasta ook niet kunnen weerstaan en zij hebben op de enjera ook wat pasta gelegd. En ja, hier wordt alles met de handen gegeten dus ook de spaghetti slierten worden netjes met de handen opgegeten! Niet praktisch zou je denken, maar oefening baart kunst! In de eerste week is ongeveer elke dag zo’n 3 keer iemand naar ons toegekomen of we het eten lekker vinden. Na dit steeds positief te beantwoorden wil het nog steeds niet stoppen. Misschien vinden ze het toch fijn om steeds de bevestiging te krijgen voor alle kookkunsten!

En daar was het dan: Het weekend! Het weekend waar we al een hele planning voor hadden, omdat we in onze woonkamer een mooie lijst hebben opgehangen met dingen die we o.a. allemaal willen bezoeken. En daarnaast was dit het weekend waar we voor het eerst alleen de stad gingen verkennen met alles wat er bij komt kijken. ’s Avonds zijn we eerst nog even met 2 collega’s van Mary Joy weg geweest. Het Holland House stond op de planning. Het is een café dat een lange tijd geleden is opgezet door een Hollander en waar 1 keer per maand een meeting wordt gehouden een waar je elke avond ook kan genieten wat heerlijke Hollandse bitterballen! Dit kunnen wij natuurlijk niet missen. Helaas waren we er iets te vroeg, waardoor het op het begin nog redelijk rustig was. Op een gegeven moment werd het wat drukker en hebben we nog een Nederlander gesproken die ons volgend weekend wat plekken in de stad wil laten zien! Omdat we hier inmiddels al een tijdje waren, zijn we met onze collega’s vertrokken en kwam er het plan om nog even in het Ethiopische nachtleven te kijken! We zijn met zijn 4’en een klein ‘huisje’ in gegaan waar overal lichtslangen buiten hangen. Enorm veel lol gehad, maar veilig om foto’s te maken was het niet (op aanraden van onze collega), voor wc moest je naar buiten naar een plek waar we snel weer weg zijn gegaan en ik denk niet dat we hier met zijn 2e zouden kunnen komen. Binnen troffen we een kleine kroeg aan waar live bij de DJ Ethiopische muziek werd gezongen. Er waren alleen mannen in de kroeg (zie het als een kleine woonkamer van 50 m2 met ongeveer 20 mensen aanwezig) en ze waren flink los aan het gegaan. Hier zagen we hoe het dansen er in Ethiopië aan toe gaat! De mannen dansen als een soort van kippetjes en schudden flink met hun schouders, wat er voor heeft gezorgd dat we met tranen van het lachen in de kroeg hebben gestaan en het niet hebben kunnen laten om hier natuurlijk aan mee te doen! Kortom interessante en leuke avond! En dan ook nog de avond af mogen sluiten met het zien van een hyena op de weg onderweg naar huis maakte de avond toch wel typisch Ethiopisch af!

Zaterdag dan de eerste dag dat we op ons zelf waren aangewezen! Na het bellen van wat taxi nummers die we hebben verzameld en geen succes hadden door de gebrekkige communicatie en verbinding zijn we voor naar de straat gelopen om een taxi te regelen richting het centrum. In het vervoer moeten we nog even onze draai vinden hier. We hebben inmiddels aardig wat taxi ritjes gehad, maar daar zijn we ook al redelijk klaar mee. Het steeds worden opgelicht door taxi’s met prijzen als 400/500 birr om thuis te komen, die we vervolgens met moeite afdingen naar 250/300 birr komen we elke keer toch thuis. Elke keer weer aanhoren dat het ver is en dat het druk is op de weg, en zelfs een keer uiteindelijk meer moeten betalen dan afgesproken, omdat de taxi chauffeur zelf verkeerd was gereden en helemaal boos was dat zijn benzine bijna op was. En ja, hier heb je niet echt de neiging om je zin door te drijven als je dan risico gaat lopen. Jammer dat we nog niemand tegen zijn gekomen die ons gewoon oprecht volgens een normale prijs verder wil helpen. Beetje jammer dat de taxi chauffeurs niet door hebben dat het positief is als ze ons elke keer weg kunnen brengen en op kunnen halen, maar we zullen zien hoe het verder loopt!

Zaterdag en zondag hebben we op het vervoer na echt 2 hele leuke dagen gehad. Zaterdag zijn we naar de Ednamall geweest waar we naar het Cupcake delights cafe zijn geweest, een zenuwslopend spelletje airhockey hebben gespeeld, naar DE film van Mr. Peabody en Shermann in de bioscoop geweest die gelukkig in al die gekke talen nog goed te volgen is en daarna zijn we gecrashed bij de Beer garden! Een restaurant/hotel/terras waar je beer uit Ethiopië kunt krijgen in een 5 liter buis en waar je ook een hapje kunt eten. Het fijne hier was dat we Wifi hadden (ja ja werkende!) dus even de tijd om wat berichtjes naar Nederland te sturen. Na een hapje te hebben gegeten en bijna weer terug naar huis zouden gaan, omdat we het liefst voor het donker weg willen zijn kwam er nog een man naar ons toe met een speciaal verzoek. Hij vroeg ons of we voor 1 dag de nieuwe vriendinnen van zijn 18 jarige dochter zouden willen zijn. Tja, apart verzoek maar alles kan hier in Ethiopië!
Zaterdagochtend hebben we in ongeveer een half uur uit proberen te leggen aan de taxichauffeur dat we zondag ochtend weer weg willen, hoelaat hij ons dan op komt halen en of dit mogelijk is. De vraag voor zondag ochtend was dus of dit met alle mooie tekeningen e.d. is overkomen. We hadden afgesproken dat we hem een belletje geven als hij ons op moet komen halen en ja hoor, het was gelukt! Natuurlijk wel weer opgelicht met een hoger bedrag bij aankomst en ook deze taxi was weer afgeschreven. Maar we waren weer op pad! Om kwart voor 11 kwamen we aan op de plek van bestemming: de Beza international church! We willen natuurlijk hier niet weg zonder een swingende kerkmis meegemaakt te hebben, dus we hoopte dat dit het ook zou gaan worden. Om 11.15uur zou de Engelse mis beginnen dus eerst hebben we nog een stuk van de amharische mis gezien. Dit was erg rustig, dus we waren benieuwd hoe de Engelse mis zou beginnen. Rond 11.30 begon de mis en gelukkig was het met veel zang, erg leuk om te zien hoe dat er hier aan toe gaat in de kerk. In ieder geval verre van op je plaats zitten en horen wat er verteld wordt! Halverwege de mis zijn we gegaan, omdat er nog een hoop op de planning stond. We zijn vanaf de kerk voor het eerst met een minibus (openbaar vevoer) een stukje verder gereden. Een klein busje, helemaal volgepropt met mensen waar je voor 2 birr op je plek van bestemming komt. Wel even goed op je spullen letten, maar het was goed te doen! Op de plek van bestemming (Bole) zijn we naar het Lime Tree restaurant gelopen dat in het gebouw zat waar we op het einde van de middag een heerlijke massage hadden geboekt! Hier hebben we een broodje gegeten waar we als side dish dikke soep kregen die zelfs niet aan de echte Hollandse snert kon tippen als het om dikke soep gaat! Na de lunch zijn we opzoek gegaan naar een bakkerijtje die we in de lonely planet (reisgids) hadden gevonden. Onderweg naar de plek waar de bakkerij ongeveer zou zitten ging ineens de telefoon van Joyce. Whatsapp! That means: Internet!! Wij meteen om ons heen zoeken en het signaal kwam vanuit het hotel naast ons. Dit heeft helaas even gewonnen van de bakkerij, dus wij hebben een drankje in het hotel gedaan en gelukkig weer wat contact kunnen hebben en wat mails m.b.t. het project kunnen versturen. Na het drankje zijn we terug gelopen naar het gebouw met de spa waar we om 16.00 allebei voor 11 euro een uur lang een heerlijke full body massage hebben gehad in een erg mooie spa! Misschien nog wel fijner was de warme douche achteraf, want dat was inmiddels ook al weer 10 dagen geleden! Doordat we de route vooraf al helemaal hadden uitgestippeld was na de massage het diner aan de beurt. We hadden een Frans restaurantje uitgezocht dat op loopafstand van de spa was. Helaas na vele rondjes lopen bleek het restaurant gesloten te zijn en hebben we een paar Ethiopische mannen aangesproken waar we lekker kunnen eten. Zonder te zeggen waar we vandaan kwamen kwam daar meteen naar voren.. ja ja: De Amsterdam bar! Dit kunnen we natuurlijk niet laten schieten en na de uitleg hoe we hier zouden komen hebben we heerlijk gegeten in de Amsterdam bar. Naast wat Hollandse plaatjes op de kaart was er niet veel Hollands aan het restaurant, maar we hebben een heerlijk visje gegeten! Vervolgens hebben nog een bedelaar blij gemaakt met de rijst die we nog over hadden van het avondeten en zijn we vervolgens via een zeeeer toeristische route in het donker naar huis gereden met de taxi! Kortom een goed eerste weekend de stad in!!

Overige wist je datjes! Wist je dat….

- Ze hier in Addis Ababa geen straatnamen hebben, alleen op een paar hoofdwegen (waarvan de belangrijkste dus toepasselijk ook gewoon De rondweg heet)! Zo wordt je adres geformuleerd door de omschrijving van wat je ziet om je huis heen! (zie foto’s)

- Het hierdoor best lastig is om te vertellen aan een taxi waar je bent als je totaal niet weet op welke plek je in de stad bent gedropt! (..deze plek was dus echt onze eigen woning).

- Je zou denken dat de buren wel kunnen uitleggen waar ze zelf wonen, maar dit zelfs 4 dagen geduurd heeft.

- Het handig zou zijn als je dan ergens een kaart zou kunnen kopen om wat aan te wijzen, maar deze zelfs in deze hoofdstad tot nu toe nog nergens verkrijgbaar zijn.

- Op een of andere manier alle dichte zakjes zoals crackers en chips e.d. op klappen staan hier! .. en dat we denken dat dit komt door het hoogte verschil hier (Addis Ababa ligt op 2200 tot 3000 meter hoogte).

- Wanneer je in het centrum van Addis Ababa bent er om de 10 meter een bedelaar is. Het vreselijk is om te zien dat kinderen die amper kunnen lopen alleen is geleerd om gelijk naar iedereen toe te lopen om spullen te verkopen en om geld te vragen (vooral bij de blanken).

- Het blijkbaar enorm moeilijk is om Marjolein te heten en in Ethiopië te zijn. Zo zijn er alle creatieve schrijf vormen al voorbij gekomen, maar ook zeer creatief uitgesproken waar meer dingen uitkomen als mallobein, mallelein e.d.

- Ze zelf van de afkorting Majo/Marjo nog geen mayonaise gemaakt hebben, maar Joyce ze hier gelukkig mee heeft kunnen helpen! Vervolgens een auto vol met in een deuk liggende Ethiopiërs! (of waren het toch Ethiopianen Roelien?!)

- We het helaas hebben getroffen dat we in de vasten periode naar Ethiopië zijn vertrokken (je kunt de inhoud hiervan google’en, dan snap je wat de eerste gedachten is waarom wij in die gekke pakjes 5 dagen rondspringen!). Er hierdoor helaas geen dierlijke producten worden gegeten (en zelfs door enkele personen op het bedrijf niets), en wij vervolgens al 10 dagen geen vlees op hebben!


We wennen steeds meer aan onze back to basic setting waarin we creatief om moeten gaan met het gebrek aan elektriciteit, warm water en internet. Daarnaast is de gebrekkige communicatie, het gebrekkige Engels en de verschillen waardoor het soms lastig is dingen duidelijk te maken en je jezelf totaal niet begrepen voelt nog steeds lastig. We hopen hier een draai in te vinden, zodat we het project goed door kunnen gaan en zo overal leuke gesprekken kunnen hebben. We hebben hier nog alle vertrouwen in!

We hebben nog bergen dingen die we kunnen vertellen, maar we denken dat we zo weer een goede update hebben kunnen geven hoe het hier is! Veel plezier met het kijken van de foto’s en jullie horen van ons!

Liefs uit Ethiopië!

Joyce en Marjolein